Συνεργασίες που ανακοινώθηκαν σε παγκόσμια συνέδρια

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ – WPTC

Tο Παγκόσμιο Συνέδριο Φυσικοθεραπείας – World Physiotherapy Congress – το κορυφαίο διεθνές επιστημονικό συνέδριο της παγκόσμια κοινότητας της Φυσικοθεραπείας, διεξάγεται σε διαφορετικές χώρες κάθε 2 χρόνια ύστερα από τη συνεργασία των Πανεπιστημιακών τμημάτων και των Συλλόγων Φυσικοθεραπείας παγκοσμίως, με στόχο την ενημέρωση των θεραπευτών για τις τελευταίες εξελίξεις στον κλάδο.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου πραγματοποιούνται κλινικά εργαστήρια, ομιλίες και συζητήσεις, γίνεται επίδειξη σύγχρονου εξοπλισμού, μηχανημάτων αλλά και νέων θεραπευτικών μεθόδων και υπηρεσιών και παρουσιάζονται οι πλέον σύγχρονες επιστημονικές και ερευνητικές εργασίες για διαφορετικές παρεμβάσεις και παθήσεις.

Σκοπός του είναι η ενημέρωση και διατήρηση του γνωστικού επιπέδου των Φυσικοθεραπευτών σε υψηλό επίπεδο.

Στο Παγκόσμιο Συνέδριο Φυσικοθεραπείας η ομάδα του ομίλου TherapyLab έχει συμβάλει με παρουσιάσεις επιστημονικών εργασιών ανασκόπησης και ερευνητικού έργου.

ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑΝ ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

1. Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΥΟΠΕΡΙΤΟΝΙΑΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ ΜΕ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΥΣΚΙΝΗΣΙΑ ΩΜΟΠΛΑΤΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΠΟΝΟ ΣΤΟΝ ΩΜΟ ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΟ ΜΕ ΤΟ ΠΕΤΑΛΟ ΤΩΝ ΣΤΡΟΦΕΩΝ

Α .Ζ. Χειμωνίδου¹, K. Φουσέκης², Γ. Παπαθανασίου, Γ. Τσατσάκος⁴, Π. Ρεντζιάς, Γ. Πλουτάρχου1, Δ. Λάμνισος¹, Δ. Στασινόπουλος²

Eυρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου, Φυσικοθεραπεία, Λευκωσία, Κύπρος
Πανεπιστήμιο Πάτρας, Φυσικοθεραπεία, Aίγιο, Ελλάδα,
Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, Φυσικοθεραπεία, Aθήνα, Ελλάδα,
TherapyLab Εργαστήρια Φυσικοθεραπείας, Aθήνα, Ελλάδα

Εισαγωγή:
Η δυσκινησία της ωμοπλάτης είναι μια κινητική δυσλειτουργία συνδεδεμένη με τον πόνο στον ώμο σχετιζόμενο με το πέταλο των στροφέων (Rotator Cuff related Shoulder Pain). Ο πρωταρχικός ρόλος στην αποκατάσταση εστιάζει στη θεραπευτική άσκηση με επικέντρωση στην ωμοπλάτη. Μετά την ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν αντικρουόμενα δεδομένα σχετικά με τις παρεμβάσεις φυσικοθεραπείας σε ασθενείς με RCSRP και δυσκινησία της ωμοπλάτης. Επίσης, δεν βρέθηκαν μελέτες για την επίδραση της θεραπευτικής άσκησης και την μυοπεριτονιακή απελευθέρωση – myofascial release(MFR) με εργαλεία σε αυτήν τη δυσλειτουργία. Αυτό το επιστημονικό κενό καλύπτεται από την παρούσα ερευνητική μελέτη.

Σκοπός:
Ο στόχος αυτής της μελέτης ήταν να διερευνήσει την επίδραση της θεραπευτικής άσκησης και του MFR με εργαλεία στη δυσκινησία ωμοπλάτης σε ασθενείς με RCSRP.

Μέθοδοι:
Τ46 ασθενείς συμμετείχαν με RCRSP και δυσκινησία ωμοπλάτης. Με τυχαιοποίηση χωρίστηκαν σε 2 διαφορετικές ομάδες άσκησης: (Α) θεραπεία άσκησης για σταθεροποίηση ωμοπλάτης με βάση τον κινητικό έλεγχο, πρόγραμμα διατάσεωνκαι εκπαίδευσης ασθενών (Β) ίδιο πρόγραμμα μαζί MFR με εργαλεία, (Γ) γενικές ασκήσεις στο σπίτι (ομάδα ελέγχου). Η Αξιολόγηση έγινε στην έναρξη, μετά από 6 εβδομάδες και μετά από 12 εβδομάδες του προγράμματος φυσικοθεραπείας: πόνος (VAS 0-10), λειτουργικότητα (ερωτηματολόγιο ώμου), ROM ώμου (Clinometer Pro), άνω στροφή ωμοπλάτης (Clinometer Pro), δύναμης (μυικά τεστ – Microfet), προβολή ώμου (Δείκτης Ελάσσονος Θωρακικού και Δείκτης Ακρωμίου- Κρεβατιού), στάση (αυχενοθωρακική γωνία και θωρακική καμπυλότητα – φωτομετρία).

Αποτελέσματα:
Παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές p <0,05 για την ομάδα Α (θεραπεία άσκησης) και Β (θεραπεία άσκησης και MFR με εργαλεία) σε σύγκριση με την ομάδα γενικών ασκήσεων στο σπίτι μετά από 6 και 12 εβδομάδες. Υπήρχε σημαντική βελτίωση (p <0,05 ) στη δύναμη των μυών των ώμων και της ωμοπλάτης (εκτός από την άνω μοίρα τραπεζοειδή), στο ROM, στον πόνο, στη λειτουργικότητα, στη στάση του σώματος και στη προβολή του ώμου. Η δυσκινησία της ωμοπλάτης επίσης βελτιώθηκε κατά 53% και 56% για τις ομάδες Α και Β στις 12 εβδομάδες, αντίστοιχα. Η ομάδα άσκησης και MFR (B) φάνηκε να είναι ανώτερη από την ομάδα άσκησης (A) την 6η εβδομάδα για πόνο και λειτουργικότητα. Επίσης, στις 6 και 12 εβδομάδες συνδυασμός του MFR και της θεραπείας άσκησης είχε στατιστικά σημαντική βελτίωση (p <0,05) μεγαλύτερη από ό, τι μόνο η άσκηση (ομάδα Α) για την άνω στροφή ωμοπλάτης σε 90ο και 135ο ανύψωσης του άνω άκρου, για τη δύναμη της κάτω μοίρας τραπεζοειδή, και για τη δύναμη και το εύρος της κίνησης κάμψης, απαγωγής, έξω στροφής και στάσης.

Συμπέρασμα:
Η θεραπευτική άσκηση με βάση τον κινητικό έλεγχο – ασκήσεις σταθεροποίησης ωμοπλάτης , η εκπαίδευση του ασθενή και οι διατάσεις είναι ένας συνδυασμός που μπορεί να μειώσει τον πόνο και να βελτιώσει τη λειτουργικότητα σε ασθενείς με δυσκινησία ωμοπλάτης και RCRSP. Η τεχνική Myofascial release με εργαλεία συμβάλλει στην επίδραση του προγράμματος θεραπευτικής άσκησης

#wcpt2021 #scapuladyskinesia #shoulderpain #rotatorcuff #therapeuticexercise #myofascialrelease #research #rct #therapylabacadem

2. «ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΥ BAGE ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ»

Υπόβαθρο:
Η πράσινη άσκηση (ΠΑ) ορίζεται ως η φυσική δραστηριότητα (ΦΔ) που πραγματοποιείται στη φύση. Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι η ΠΑ προσφέρει σημαντική βελτίωση στη ψυχική και σωματική υγεία. Παρά τα πολλά υποσχόμενα οφέλη της ΠΑ, λίγα είναι γνωστά για τις σκέψεις και τα συναισθήματα των ανθρώπων που επηρεάζουν τη συμμετοχή τους και τα επακόλουθα οφέλη που μπορεί να έχουν. Προηγούμενες μελέτες έχουν ήδη δείξει ότι οι πεποιθήσεις και η στάση των ατόμων διαδραματίζουν βασικό ρόλο στον προσδιορισμό της συμπεριφοράς τους για στην άσκηση. Σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα, οι παρεμβάσεις της ΠΑ έχουν επικεντρωθεί στις πεποιθήσεις και στη στάση των ατόμων έχοντας ευεργετικά αποτελέσματα στη συμπεριφορά και, τελικά, στη σωματική και ψυχική υγεία. Καθώς υπήρχε ανάγκη για μια διερεύνηση των πεποιθήσεων για τη ΠΑ με σκοπό να κατανοήσουμε καλύτερα το πώς μπορούμε να αυξήσουμε τη συμμετοχή στην ΠΑ, οι Flowers et al., (2017) ανέπτυξαν το ερωτηματολόγιο BAGE. Το BAGE αναπτύχθηκε για να αξιολογήσει το πώς νιώθουν τα άτομα ως σωματικά δραστήριοι στη φύση με συμμετοχή τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα. Αποτελείται από 17 μέρη που βαθμολογούνται από το 1 έως το 7. Η συνολική βαθμολογία χωρίζεται σε 4 υποκλίμακες: πρόθεση (5 στοιχεία), στάση (6 στοιχεία), υποκειμενική νόρμα (3 στοιχεία) και αντιληπτός έλεγχος συμπεριφοράς (PBC) (3 στοιχεία).

Σκοπός:
Σκοπόςτης παρούσας μελέτης ήταν η μετάφραση, η προσαρμογή και η αξιολόγηση της αξιοπιστίας του ερωτηματολογίου BAGE στα ελληνικά.

Μεθοδολογία:
Η διαπολιτισμική προσαρμογή του BAGE πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις διεθνείς οδηγίες από τους Beaton et al., (2000). Έγινε αξιολόγηση της αξιοπιστίας με μέθοδο test-retest: 262 συμμετέχοντες (112 άνδρες και 150 γυναίκες) κλήθηκαν να συμπληρώσουν το ερωτηματολόγιο BAGE δύο φορές, με διαφορά 1 εβδομάδας. Τα δεδομένα ελέγχθηκαν για την κανονικότητα με τη δοκιμή Kolmogorov–Smirnov, η εσωτερική συνέπεια υπολογίστηκε με το Cronbach alpha και η αξιοπιστία της test –retest τον συντελεστή Correlation Coefficient (ICC).

Αποτελέσματα:
Δεν υπήρχαν σημαντικές αποκλίσεις μεταξύ της αρχικής και της μεταφρασμένης έκδοσης, εκτός από ένα στοιχείο που επιλύθηκε από τους τέσσερις μεταφραστές. Οι υποκλίμακες πρόθεση, στάση και υποκειμενική νόρμα είχαν καλή έως εξαιρετική αξιοπιστία (πρόθεση ICC (2,1) = 0,82, 95% CI= 0,77-0,85; στάση ICC (2,1) = 0,73, 95% CI = 0,67–0,78; υποκειμενικός κανόνας ICC (2,1)= 0,66, 95% CI = 0,58–0,73), ενώ το PBC είχε μερική αξιοπιστία (ICC(2,1)=0,47, 95% CI 0,37-0,56). Τα αποτελέσματα έδειξαν επίσης αποδεκτή εσωτερική συνέπεια για τις υποκλίμακες πρόθεσης (alpha Cronbach = 0,87) και στάση (alphaCronbach = 0,77). Για την υποκειμενική νόρμα (alpha Cronbach = 0,53) και αντιληπτικό έλεγχο συμπεριφοράς (alpha Cronbach = 0,18) η εσωτερική συνέπεια ήταν φτωχή.

Συμπέρασμα:
Το BAGE-GR είναι ένα γρήγορο και αξιόπιστο εργαλείο για την αξιολόγηση της πρόθεσης και των στάσεων σχετικά με τη συμπεριφορά για την ΠΑ από ερευνητές και επαγγελματίες υγείας. Θα επιτρέψει την ανάπτυξη των παρεμβάσεων που προάγουν τη φυσική κατάσταση.

3. Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ LOCKDOWN ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ COVID-19 ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΟ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟ ΠΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Π. Μπίλικα ¹, Γ. Τσατσάκος², Z.A. Χειμωνίδου², Σ. Αργυρού³, K. Kωνσταντίνου³, Γ. Γ. Koύτρας⁴, Σ. Γιγουρτάκης⁵, E. Kαπρέλη¹

Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, BrainRehab Research Group, Laboratory Research Physiology and Rehabilitation Research Laboratory, Physiotherapy Department, Λαμία, Ελλάδα, 2 TherapyLab Physiotherapy Private Clinics, Athens, Greece, 3 Makris & Konstantinou Physiotherapy Private Clinic, Λαμία, Ελλάδα, 4 Koutras Georgios Physiotherapy Private Clinic, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα, Ιδιωτική Κλινική Φυσιοθεραπείας, 5 Γκιγουρτάκης Σπύρος, Ηράκλειο Κρήτης, Ελλάδα

Yπόβαθρο: Η πανδημία Covid-19 άλλαξε την καθημερινή ρουτίνα των ανθρώπων σχεδόν σε κάθε γωνιά του κόσμου, ειδικά κατά την περίοδο κλειδώματος. Χωρίς προηγούμενη εμπειρία, υπήρχε ανησυχία για τους ασθενείς με χρόνιο μυοσκελετικό πόνο που δεν τους παρεχόταν η κανονική υγειονομική περίθαλψη, όπως η φυσιοθεραπεία. Υποτίθεται ότι αυτοί οι ασθενείς θα μπορούσαν να επηρεαστούν περαιτέρω κατά την περιοριστική περίοδο του Covid-19 λόγω διάφορων παραγόντων, όπως μειωμένη σωματική δραστηριότητα, περιορισμένη πρόσβαση σε φάρμακα και συμβουλές από ειδικούς, κίνδυνος ανεργίας και οικονομικές συνέπειες και τελικά απομόνωση και προσαρμογή σε επιβλαβείς συνήθειες όπως η ανθυγιεινή διατροφή και η ισορροπημένη ρουτίνα ύπνου (Parker, et al., 2017; Geneen, et al., 2017, Timmerman, et al., 2016). Αν και είναι πολύ γνωστό πώς όλοι οι παραπάνω παράγοντες μπορούν να συμβάλουν στον χρόνιο πόνο, δεν υπάρχουν ενδείξεις σχετικά με την επίδραση που θα μπορούσε να έχει στους ασθενείς με χρόνιο μυοσκελετικό πόνο η περίοδος της αυτο-απομόνωσης.

Σκοπός: Ο στόχος της παρούσας μελέτης ήταν να διερευνήσει την επίδραση ορισμένων κοινωνικοοικονομικών, ψυχολογικών και τρόπων ζωής στην κατάσταση της υγείας των χρόνιων μυοσκελετικών ασθενών κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού της πανδημίας Covid-19 στην Ελλάδα.

Μέθοδοι: Ασθενείς (> 18 ετών), με χρόνιο μυοσκελετικό πόνο (> 3 μήνες,> 3 VAS), που παρακολούθησαν φυσιοθεραπεία πριν από το κλείδωμα συμπεριλήφθηκαν στη μελέτη. Το ερωτηματολόγιο, που δημιουργήθηκε σε φόρμα Google, στάλθηκε μέσω e-mail σε 9 τοπικές κλινικές φυσικοθεραπείας από 5 διαφορετικές ελληνικές πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Λαμία, Κάρυστος και Ηράκλειο Κρήτης). Κάθε συμμετέχων ολοκλήρωσε την έρευνα δύο φορές: πρώτα κατά την πρώτη εβδομάδα της περιόδου κλειδώματος και δεύτερον, κατά την πρώτη εβδομάδα μετά τη λήξη των περιοριστικών μέτρων (περίοδος 40 ημερών). Η έρευνα περιελάμβανε δημογραφικά στοιχεία και μια σειρά διαφορετικών ερωτηματολογίων προκειμένου να εκτιμήσει το άγχος, την κατάθλιψη, τον ύπνο, την ποιότητα ζωής, τη συμπεριφορά του πόνου, τις αντιλήψεις και τη λειτουργία της ασθένειας. Τα ερωτηματολόγια ήταν τα εξής: Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Brief Illness Perception Questionnaire (BIPQ), Oswestry Disability Index (ODI) and Pittsburgh Sleep Quality Index (PAQI). Όλοι οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν και έδωσαν τη συναίνεσή τους πριν από τη συμμετοχή τους στην έρευνα.

Αποτελέσματα: 74 ασθενείς (46,56 ± 12,13 ετών) με χρόνιο μυοσκελετικό πόνο συμφώνησαν να συμμετάσχουν. Συνολικά, το 69,5% των συμμετεχόντων δήλωσαν ότι έκαναν λιγότερη ή καθόλου άσκηση κατά την περίοδο κλειδώματος, το 90,5% ήταν πιο ανενεργό από ό, τι πριν και το 62,2% είχε αυξημένες ώρες ύπνου. Η ένταση του πόνου μειώθηκε μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων (PainBefore = 4.96 ± 2.1, PainAfter = 3.96 ± 2.41, p = 0.014). Δεν βρήκαμε σημαντικές διαφορές στις βαθμολογίες απόδοσης HADS, BIPQ, ODI και PSQI. Επιπλέον, η ένταση του πόνου είχε θετική μέτρια συσχέτιση σύμφωνα με το PSQI μετά την αυτοαπομόνωση (r = 0,301, p <0,05) και με την ένταση του πόνου σε μια νέα θέση σώματος σύμφωνα με ODI μετά την αυτοαπομόνωση (r = 0,465, p <0,05)

Συμπέρασμα: Συμπερασματικά, οι ασθενείς με χρόνιο πόνο είχαν λιγότερο πόνο κατά τη διάρκεια των πρώτων μέτρων του lockdown. Νέες συνήθειες, όπως περισσότερος ύπνος και κοινωνικές αλλαγές κατά την περίοδο αυτο-απομόνωσης οδήγησαν πιθανώς σε λιγότερο πόνο.

Προτάσεις: Στην παρούσα μελέτη, οι ασθενείς με χρόνιο πόνο δεν είχαν επιδείνωση της κατάστασης της υγείας τους (πόνος και λειτουργικότητα) λαμβάνοντας υπόψη τους ψυχοκοινωνικούς παράγοντες που εξετάστηκαν

#wcpt2021 #telerehabilitation #chronicpain #lockdown #chronicmusculoskeletalpain

4. Η ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΧΡΟΝΙΟ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟ ΠΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ LOCKDOWN COVID-19

Kαπρέλη¹, Γ. Τσατσάκος², Z.A. Χειμωνίδου², Χ. Αλαμάνος², A. Aχτύπη², A. Kωνσταντοπούλου 1, E.-A. Λιγνού¹, Π. Μπίλικα¹

Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, BrainRehab Research Group, Laboratory Research Physiology and Rehabilitation Research Laboratory, Physiotherapy Department, Λαμία, Ελλάδα,

TherapyLab Physiotherapy Private Clinics, Αθήνα, Ελλάδα

Υπόβαθρο: Το lockdown Covid-19 είχε μεγάλη επιρροή σε διάφορους κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες που είναι ζωτικής σημασίας για την ψυχική και σωματική υγεία, για την ποιότητα ζωής και σχετίζονται με τον πόνο. Επιπλέον, είναι γνωστό ότι η άσκηση είναιμια αποτελεσματική θεραπεία για τη μείωση του πόνου και τη βελτίωση των λειτουργιών της καθημερινής ζωής (ADL) σε ασθενείς με πόνο λόγω διαφορετικών παθολογιών (Ambrose and Golightly, 2015; Geneen, et al., 2017). Ως εκ τούτου, υποτέθηκε ότι ένα πρόγραμμα εξ αποστάσεως άσκησης θα μπορούσε να είναι μια εφικτή, οικονομικά αποδοτική και ασφαλής λύση για αυτούς τους ασθενείς, ειδικά κατά τη διάρκεια του lockdown.

Σκοπός: Ο σκοπός της τρέχουσας μελέτης ήταν να εξετάσει εάν η τηλε-αποκατάσταση θα μπορούσε να είναι αποτελεσματική κατά την περίοδο του lockdown. Ένας δευτερεύων στόχος ήταν η εκτίμηση της σκοπιμότητας ενός προγράμματος άσκησης τηλε-αποκατάστασης σε αυτόν τον πληθυσμό.

Mεθοδολογία: Ασθενείς που απομονώθηκαν στο σπίτι,> 18 ετών, με χρόνιο μυοσκελετικό πόνο (> 3 μήνες) έλαβαν μέρος αφού συλλέχθηκαν από διαφορετικές κλινικές φυσικοθεραπείας. Το πρόγραμμα παρέμβασης περιελάμβανε ασκήσεις προθέρμανσης σε συνδυασμό με τεχνικές αναπνοής, αερόβιες ασκήσεις χαμηλής έντασης, ελεύθερες ασκήσεις άνω και κάτω άκρων και κορμού, ασκήσεις ισορροπίας και τέλος διατάσεις των κύριων μυών των άκρων και του κορμού. Η διάρκεια ήταν 6 εβδομάδες / 2 συνεδρίες την εβδομάδα, για συνολικά 12 συνεδρίες 30-45 λεπτών η καθεμία, υπό την επίβλεψη ειδικευμένου φυσιοθεραπευτή, μέσω Zoom. Τα δημογραφικά στοιχεία και τα διαφορετικά ερωτηματολόγια για να εκτιμηθεί το επίπεδο άγχους, κατάθλιψης, ύπνου, ποιότητας ζωής, συμπεριφοράς πόνου, αντιλήψεων και λειτουργιών του πόνου ολοκληρώθηκαν από κάθε συμμετέχοντα δύο φορές (πρώτη και τελευταία εβδομάδα της περιόδου lockdown). Τα ερωτηματολόγια ήταν τα εξής: Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Brief Illness Perception Questionnaire (BIPQ), Oswestry Disability Index (ODI) and Pittsburgh Sleep Quality Index (PAQI).

Αποτελέσματα: 42 ασθενείς (14 άνδρες, 28 γυναίκες) με μέση ηλικία 42,98 (± 11,94) έτη συμφώνησαν να συμμετάσχουν. Η μέση διάρκεια του πόνου τους ήταν 20,81 (± 21,23) μήνες. Αν και υπήρχε μείωση της έντασης του πόνου, δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αλλαγή (Painbefore = 4,52 [± 2,05], Painafter = 3,61 [± 2,49], p = 0,172. Δεν βρέθηκαν σημαντικές διαφορές στις βαθμολογίες HADS, BIPQ, ODI και PSQI. Υπήρχε μεγάλη προσήλωση στο πρόγραμμα (71,5%). Οι ασθενείς ανέφεραν αυξημένη ικανοποίηση με την τηλε-αποκατάσταση (7,68 ± 2,25 χρησιμοποιώντας κλίμακα VAS) και αίσθηση ανακούφισης του πόνου τους λόγω της συμμετοχής τους (7,18 ± 2,76 χρησιμοποιώντας κλίμακα VAS). Η ποιοτική ανάλυση αποκάλυψε δύο βασικά εμπόδια στην προσήλωση των ασθενών στο πρόγραμμα τηλε-αποκατάστασης:

(1) καμία άμεση επαφή με τον φυσιοθεραπευτή και

(2) έλλειψη κατάλληλου εξοπλισμού στο σπίτι.

Συμπεράσματα: Παρόλο που η διάρκεια του προγράμματος άσκησης ήταν σύντομη για να προκαλέσει στατιστικά σημαντικές αλλαγές στα μέτρα έκβασης, η τηλε-αποκατάσταση αποδείχθηκε μια εφικτή και αποδεκτή μέθοδος για τη θεραπεία ασθενών με χρόνιο πόνο, ειδικά κατά την περίοδο του lockdown.

Προτάσεις: Ένα πρόγραμμα τηλε-αποκατάστασης, ειδικά σε συνθήκες αυτο-απομόνωσης, όπως το lockdown Covid-19, φαίνεται να είναι μια εφικτή και πολλά υποσχόμενη μέθοδος για τη διαχείριση του χρόνιου πόνου. Ωστόσο, απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να διασφαλιστούν τα βέλτιστα θεραπευτικά αποτελέσματα, ιδίως σε ασθενείς με χρόνιες μυοσκελετικές παθήσεις.

#wcpt2021 #telerehabilitaion #covid19lockdown #chronicmuskuloskeletalpain